Χαιρετισμός στις σημαίες του Tang Soo Do

Η ΚΟΡΕΑΤΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Η κορεατική σημαία ονομάζεται Τάε Κουκ (Tae Kook) που σημαίνει «η προέλευση όλων των πραγμάτων στον κόσμο».
1. Ο Κύκλος στο κέντρο της σημαίας διαιρείται σε μερίδες κόκκινος και μπλε με το οριζόντιο "s". Αυτές οι κόκκινες και μπλε μερίδες συμβολίζουν τις αλληλοελκόμενες και αλληλοαπωθούμενες δυνάμεις Γινγκ και Γιανγκ (Ying και Yang) που συνθέτουν την υπόσταση του κόσμου, σύμφωνα με την κοσμοθεωρία της Άπω Ανατολής (π.χ., ουρανός και γη, φως και σκοτάδι, ζέστη και κρύο, υπόσταση και μη υπόσταση). Στην επιστήμη, αυτή η θεωρία της δυαδικότητας μπορεί να αντιπροσωπευθεί με τα σύμβολα "+" και "-".
2. Τα 4 Τρίγραμμα ή Τζι (Gye), στις γωνίες της σημαίας, είναι βασισμένα στην αρχή Γινγκ και Γιανγκ, του φωτός και του σκότους. Η θέση αυτών των σχεδίων αντιπροσωπεύει τα τέσσερα σημεία της πυξίδας :
α) Ι-Τζι (Ee-Gye) στην κάτω αριστερή γωνία, συμβολίζει το ξημέρωμα και το πρόωρο φως του ήλιου καθώς ο ήλιος ανατέλλει,
β) Κουνγκ-Τζι (Kung-Gye), στην άνω αριστερή γωνία, συμβολίζει την ηλιοφάνεια όταν ο ήλιος είναι στο νότο.
γ) Καμ-Τζι (Kam-Gye), στην άνω δεξιά γωνία, συμβολίζει το λυκόφως καθώς ο ήλιος μετακινείται στη δύση.
δ) Κον-Τζι (Kon-Gye), στην κάτω δεξιά γωνία, συμβολίζει το απόλυτο σκοτάδι όταν ο ήλιος είναι στο βορρά.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι τα 4 Τρίγραμμα συμβολίζουν τον Ουρανό, τη Γη, τη φωτιά και το Νερό. Μαζί αυτά τα σύμβολα εκφράζουν τα μυστήρια του κόσμου.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Το σχέδιο και τα χρώματα της Ελληνικής σημαίας πηγάζουν από την Ελληνική επανάσταση του 1821 ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
1. Οι 9 οριζόντιες λωρίδες -εναλλάξ μπλε και άσπρες- αντιπροσωπεύουν τις 9 συλλαβές της φράσης «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ» του αποφθέγματος δηλαδή κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 19ου αιώνα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι οι λωρίδες αντικατοπτρίζουν τα γράμματα της λέξης «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Αυτή η λέξη διέγειρε τις καρδιές των καταπιεσμένων Ελλήνων, προκάλεσε έντονα συναισθήματα, και τους ενέπνευσε να πολεμήσουν και να κερδίσουν την ελευθερία τους μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς. Το σχήμα με τις ρίγες επιλέχθηκε λόγω της ομοιότητας του με την κυματώδη θάλασσα που περιβάλλει τις Ελληνικές ακτές. Η εναλλαγή του μπλε και λευκού χρώματος κάνει τη σημαία σε μια ανεμώδη ημέρα να φαίνεται σαν το Αιγαίο Πέλαγος.
2. Ο σταυρός στο πάνω αριστερό τμήμα της σημαίας αποδεικνύει τον σεβασμό και την αφοσίωση του Ελληνικού λαού στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, και υποδηλώνει τον σημαντικό ρόλο του Χριστιανισμού στη δημιουργία του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους. Κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κατοχής, η Εκκλησία βοήθησε τους σκλαβωμένους Έλληνες να διατηρήσουν τα χαρακτηριστικά της κουλτούρας τους : την Ελληνική Γλώσσα, τη Βυζαντινή Θρησκεία και γενικά τη Ελληνική Εθνική ταυτότητα (με την ίδρυση των «Κρυφών Σχολειών»).
3. Το μπλε και λευκό χρώμα συμβολίζουν το μπλε της Ελληνικής θάλασσας και το λευκό των κυμάτων της. Σύμφωνα με τη μυθολογία, η θεά της ομορφιάς και της αγάπης, Αφροδίτη, αναδύθηκε από τα κύματα αυτά. Επιπρόσθετα, συμβολίζουν το μπλε του Ελληνικού ουρανού και το λευκό των λιγοστών σύννεφων του. Τέλος, κάποιοι υποστηρίζουν ότι το μπλε και το λευκό, πηγάζουν από τα ρούχα (βράκες) των Ελλήνων ναυτικών κατά τη διάρκεια της Επανάστασης.

Η Φόρμα του Tang Soo Do

Η ΦΟΡΜΑ - ΓΕΝΙΚΑ

Η φόρμα του Τανγκ Σου Ντο είναι λευκή και ονομάζεται Ντο Μποκ (Do Bok). «Ντο» σημαίνει τρόπος ζωής ή Πολεμική Τέχνη και «Μποκ» σημαίνει επίσημο ένδυμα ή ρούχο εκπαίδευσης. Αυτός ο τύπος φόρμας φοριέται διεθνώς στα περισσότερα είδη Πολεμικών Τεχνών, αλλά η γέννησή της μπορεί να τοποθετηθεί γύρω στο 600 μ.Χ. στην Κορέα. Ήταν το επίσημο ένδυμα των πολεμιστών Χουά Ρανγκ. Το Ντο Μποκ δεν είναι απλά και μόνο ο ρουχισμός της εκπαίδευσης αλλά παραδοσιακά έχει θεωρηθεί και έχει διατηρηθεί με ιδιαίτερους τρόπους σαν ένα όργανο για την επίτευξη του σκοπού των Πολεμικών Τεχνών.

Το Ντο Μποκ αποτελείται από παντελόνι και χιτώνιο (σακάκι) από βαμβακερό ύφασμα, και είναι χρώματος λευκού. Και τα δύο πρέπει να είναι ευρύχωρα και πολύ άνετα, έτσι ώστε να επιτρέπουν στον ασκούμενο να έχει μεγάλη ευχέρεια κινήσεων, τόσο στα χέρια όσο και στα πόδια. Το παντελόνι είναι φαρδύ, μακρύ και φτάνει μέχρι τον αστράγαλο. Στη μέση δένεται είτε με κορδόνι, είτε με λάστιχο, είτε και με τα δύο μαζί.

Το χιτώνιο είναι φορετό, με την αριστερή πλευρά να καλύπτει τη δεξιά, φτάνει μέχρι το ύψος των μηρών. Στις δύο πλευρές έχει «σκίσιμο» 20 εκατοστών περίπου, όπου και δένεται με κορδόνια.

Το έμβλημα του Τανγκ Σου Ντο είναι ραμμένο στο αριστερό στήθος (εικ.) ενώ οι σημαίες (Ελληνική & Κορεάτικη) είναι ραμμένες στο αριστερό μπράτσο. Στην πλάτη της φόρμας μπορεί να είναι γραμμένο το «Τανγκ Σου Ντο» στα λατινικά και η χώρα του μαθητή (π.χ. «Hellas»). Τα μέλη δεν πρέπει να χρησιμοποιούν κανένα άλλο σχέδιο ή σήμα στις φόρμες χωρίς την έγκριση της Ομοσπονδίας.

Oι κάτοχοι κόκκινης ζώνης πρέπει να έχουν στο σακάκι της φόρμας τους κόκκινα πέτα, ενώ οι κάτοχοι μαύρης ζώνης (Νταν) πρέπει να έχουν ραμμένα σε σκούρο μπλε χρώμα τα πέτα, τις άκρες των μανικιών και τη λωρίδα στο κάτω μέρος του σακακιού (εικ.).

Οι μαθητές οφείλουν να έχουν τη φόρμα τους καθαρή και σιδερωμένη. Κατά τη διάρκεια του μαθήματος, και πριν την έναρξη ή μετά τη λήξη των ασκήσεων, οι μαθητές οφείλουν να γυρνούν ανάποδα (σε ένδειξη σεβασμού στις σημαίες) και να τακτοποιούν τη φόρμα και τη ζώνη τους.

Η Ζώνη του Tang Soo Do

Η ΖΩΝΗ – ΓΕΝΙΚΑ

Η ζώνη ονομάζεται Ντι (Dee). Έχει μήκος από 2 μέχρι 3 μέτρα περίπου (πρέπει να δένεται δύο φορές γύρω από τη μέση) και πλάτος 4-5 εκατοστά. Θα πρέπει να είναι δεμένη σωστά, με τα δύο άκρα της να κρέμονται σε ίσες αποστάσεις. Το μαύρο (σκούρο μπλε) χρώμα της ζώνης αντιπροσωπεύει την κυριότητα, την ηρεμία, την αξιοπρέπεια και την ειλικρίνεια. Η «μαύρη ζώνη» είναι το τελικό στάδιο ενός κύκλου ζωής και η αρχή ενός επόμενου, μιας πορείας που οδηγεί μέσω των βαθμίδων των μαύρων ζωνών στην αληθινή γνώση. Οι κάτοχοι δεύτερης έγχρωμης ζώνες διακρίνονται με ένα λεπτό άσπρο σιρίτι (stripe) στο αριστερό άκρο της ζώνης. Οι κάτοχοι μαύρων ζωνών διακρίνονται με λεπτά άσπρα ή χρυσά σιρίτια στο αριστερό άκρο της ζώνης τους. Οι ζώνες από 4ου Νταν και πέρα (Μάστερ) διακρίνονται από την κόκκινη λωρίδα στη μέση τους και δεν φέρουν σιρίτια (εικ.). Οι μαύρες ζώνες μπορεί να έχουν κεντημένο στην αριστερή πλευρά το όνομα του κατόχου τους στα λατινικά (π.χ. K. METAXAS), ενώ στη δεξιά πλευρά μπορεί να είναι κεντημένο τα «Τανγκ Σου Ντο» στα λατινικά ή Κορεάτικα.

Η ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΩΝ ΖΩΝΩΝ

Προβιβαζόμενος κάποιος από μια ζώνη στην άλλη παίρνει και ένα βαθμό. Από την άσπρη μέχρι την κόκκινη ζώνη οι βαθμοί μετράνε αντίστροφα (από 10 έως 1) και ονομάζονται Γκαπ (Gup). Από τη μαύρη ζώνη και μετά οι βαθμοί ονομάζονται Νταν (Dan). Η κλιμάκωση των ζωνών στο Τανγκ Σου Ντο (ιεραρχία) είναι η ακόλουθη :
10ο Γκαπ (Gup) : Άσπρη ζώνη
9ο Γκαπ (Gup) : Κίτρινη ζώνη
8ο Γκαπ (Gup) : Κίτρινη ζώνη με ένα άσπρο σιρίτι (ή δεύτερη κίτρινη ή μισή πορτοκαλί)
7ο Γκαπ (Gup) : Πορτοκαλί ζώνη
6ο Γκαπ (Gup) : Πορτοκαλί ζώνη με ένα άσπρο σιρίτι (ή δεύτερη πορτοκαλί ή μισή πράσινη)
5ο Γκαπ (Gup) : Πράσινη ζώνη
4ο Γκαπ (Gup) : Πράσινη ζώνη με ένα άσπρο σιρίτι (ή δεύτερη πράσινη ή μισή μπλε)
3ο Γκαπ (Gup) : Μπλε ζώνη
2ο Γκαπ (Gup) : Μπλε ζώνη με ένα άσπρο σιρίτι (ή δεύτερη μπλε ή μισή κόκκινη)
1ο Γκαπ (Gup) : Κόκκινη ζώνη
1ο Νταν (Dan) : 1η Μαύρη ζώνη (σκούρα μπλε με 1 άσπρο σιρίτι)
2ο Νταν (Dan) : 2η Μαύρη ζώνη (σκούρα μπλε με 2 άσπρα σιρίτια)
3ο Νταν (Dan) : 3η Μαύρη ζώνη (σκούρα μπλε με 3 άσπρα σιρίτια)

4ο - 10ο Νταν (Dan) : 4η - 10η Μαύρη ζώνη - Μάστερ έως Γραν Μάστερ (σκούρα μπλε με κόκκινη ρίγα στη μέση)

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΖΩΝΩΝ

Τα χρώματα των ζωνών στο Τανγκ Σου Ντο έχουν συμβολικό χαρακτήρα, όπως παρακάτω :
Άσπρη : Συμβολίζει την αγνότητα, την κρυμμένη αρχάριο δυνατότητα, το νέο μαθητή ως σπόρο που φυτεύεται στο έδαφος. Αντιπροσωπεύει τον χειμώνα.
Κίτρινη / Πορτοκαλί : Συμβολίζουν την αρχική ανάπτυξη του σπόρου / μαθητή. Αντιπροσωπεύουν το χειμώνα / την άνοιξη.
Πράσινη / Μπλε : Είναι τα χρώματα της ζωής και του σφρίγους. Συμβολίζουν το φυτό, τη γρήγορη ανάπτυξη του μαθητή. Αντιπροσωπεύουν την άνοιξη.
Κόκκινη : Είναι το χρώμα της ενέργειας και της ζωτικότητας. Συμβολίζει το άνθισμα ενός ισχυρού φυτού, τη βελτίωση / πρόοδο του μαθητή. Αντιπροσωπεύει το καλοκαίρι.
Μαύρη (Σκούρα Μπλε) : Είναι το χρώμα του ουρανού τη νύχτα. Συμβολίζει το άπειρο και την τελειότητα, την ωριμότητα και τη συγκομιδή. Είναι η αναζήτηση για την τελειότητα που ενσαρκώνει η έννοια του Τανγκ Σου Ντο. Αντιπροσωπεύει το φθινόπωρο.

ΤΟ ΔΕΣΙΜΟ ΤΗΣ ΖΩΝΗΣ

Το Έμβλημα του Tang Soo Do

ΤΟ ΕΜΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΤΑΝΓΚ ΣΟΥ ΝΤΟ

1. Πράσινα φύλλα δάφνης : Τα 14 φύλλα δάφνης σε κάθε πλευρά του εμβλήματος αντιπροσωπεύουν τις 14 πολιτείες της Κορέας, και την πρόοδο της ειρήνης.
2. Κόκκινοι σπόροι : Οι 3 σπόροι που ενώνονται στα φύλλα δαφνών σε κάθε πλευρά του εμβλήματος αντιπροσωπεύουν τα "τρεις χιλιάδες λι" (Κορεάτικη μονάδα μέτρησης – η απόσταση τρέχοντας από το Βορρά στο Νότο) του "Εδάφους της Πρωινής Ηρεμίας" και της επιτυχίας του. Οι 6 σπόροι στο σύνολο αντιπροσωπεύουν τις έξι ηπείρους.
3. Κίτρινη γροθιά : Η κίτρινη γροθιά στο κέντρο του εμβλήματος αντιπροσωπεύει το «Τανγκ Σου Ντο», την πυγμή και τη δικαιοσύνη.
4. Μπλε ιδεόγραμμα σε κίτρινο κύκλο : Ο μπλε χαρακτήρας μέσα στον κίτρινο κύκλο στη βάση του εμβλήματος συμβολίζει το «Μου Ντου Κουάν».
5. Αριστερό και δεξί ιδεόγραμμα : Ο αριστερός κίτρινος χαρακτήρας στο μπλε φόντο στη βάση του εμβλήματος συμβολίζει το «Τανγκ» και ο δεξιός κίτρινος χαρακτήρας στο μπλε φόντο στη βάση του εμβλήματος συμβολίζει το «Σου».
6. Βάση του εμβλήματος : Το βαθύ μπλε χρώμα της βάσης του εμβλήματος συμβολίζει τους 3 ωκεανούς και τις μαύρες ζώνες.

Συνολικά, το έμβλημα συμβολίζει τη διάδοση του «Μου Ντου Κουάν» σε όλα τα δεκατέσσερα κράτη, δηλ., όλη Κορέα, και έπειτα στους ωκεανούς στις έξι ηπείρους του κόσμου.

Η εξέλιξη του Tang Soo Do στην Ελλάδα

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΤΑΝΓΚ ΣΟΥ ΝΤΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Στο τέλος της δεκαετίας του 60, κάποιος Αμερικανός αξιωματικός της Αμερικάνικης βάσης του Ελληνικού, ερχόμενος με μετάθεση από την Κορέα έφερε μαζί του έναν απεριόριστης σημασίας θησαυρό. Την εποχή εκείνη δεν μπορούμε να πούμε με ακρίβεια το πόσο είχαμε συνειδητοποιήσει την πραγματική αξία αυτού του θησαυρού. Όμως με την πάροδο των χρόνων ανακαλύψαμε πως αυτός ο μικρός θησαυρός ήταν μια μεγάλη κληρονομιά για τα μετέπειτα χρόνια της ζωής μας. Μία κληρονομιά εφάμιλλη και ταυτόσημη με το μαχητικό πνεύμα των Αρχαίων Ελλήνων, καθώς και την πνευματικότητα που απαιτεί μια Πολεμική Τέχνη.

Ο Τζωρτζ Πέιτζ (George Page), 3 Νταν τότε, ήταν αυτός που πρωτοέφερε το Τανγκ Σου Ντο, το 1968 στη Γλυφάδα. Στη συνέχεια η σχολή του μεταφέρθηκε στην περιοχή της Αργυρούπολης, κοντά στην Αμερικάνικη βάση. Από το 1977 η σχολή της πρώτης Ομοσπονδίας στεγάστηκε στο Καλαμάκι.

Στο διάστημα αυτό πέρασαν από την Ελλάδα διάφοροι Κορεάτες δάσκαλοι. Πρώτος Κορεάτης δάσκαλος ήταν ο γιος του Γραν Μάστερ, ο Μάστερ Χουάν (H.C. Hwan), ο οποίος κάθισε για μερικούς μήνες και στη συνέχεια αναχώρησε για την Αμερική λόγω προβλημάτων με την άδεια παραμονής. Δεύτερος Κορεάτης δάσκαλος (1976 -1977) ήταν ο Μάστερ Κιμ Τονγκ Μουν (Kim Tong Moon) και τρίτος (1979 -1981) ήταν ο Μάστερ Κιμ Χονγκ Λάε (Kim Kong Lae). Τελευταίος και μακροβιότερος Κορεάτης δάσκαλος (1982-1988) ήταν ο Μάστερ Λι Κουν Χουά (Lee Kun Hwa).

Το 1973 έγινε στο κλειστό στάδιο της Νέας Σμύρνης το 1ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Πολεμικών Τεχνών όπου την πρώτη θέση πήρε η ομάδα του Τανγκ Σου Ντο με επικεφαλής τον Μάστερ Χουάν και τον Τζωρτζ Πέϊτζ. Το 1976 έγινε επίδειξη στο κλειστό του Μίλωνα από τον Μάστερ Κιμ Τονγκ Μουν. Το 1978 έγινε το 1ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Τανγκ Σου Ντο στο Γουότφορντ (Watford) της Αγγλίας όπου η Ελληνική αποστολή απέσπασε πρώτες, δεύτερες και τρίτες θέσεις στον ατομικό αγώνα και στις φόρμες, και τρίτη θέση στον ομαδικό αγώνα. Σημειώνεται ότι ο Τάσος Μεταξάς (1 Νταν τότε) κατέκτησε την πρώτη θέση στον ατομικό αγώνα (βαρέα βάρη). Το 1981 στο στάδιο της Νέας Σμύρνης έγιναν οι αγώνες μεταξύ Βελγίου και Ελλάδας, με επικεφαλής τους Μάστερ Κιμ Χονγκ Λάε (Ελλάδα) και Μπομ Λι (Βέλγιο). Το 1982 με επικεφαλής τον Μάστερ Λι Κουν Χουά, η Ελληνική ομάδα αναχωρεί για την Αμερική για το 2ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, όπου και πήρε την 5η θέση. Το 1983 η Ελληνική ομάδα λαμβάνει μέρος στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που έγινε στην Ολλανδία και παίρνει την πρώτη θέση τόσο στους ατομικούς αγώνες και φόρμες όσο και στους ομαδικούς. Το 1984 ο δάσκαλος Τάσος Μεταξάς μεταφέρει τη σχολή του από το Καλαμάκι στη Νέα Σμύρνη. Από το 1984 έως σήμερα έχει διδάξει πάνω από 3.000 μαθητές. Το 1986 η Ελληνική ομάδα έφερε την τρίτη θέση συμμετέχοντας στο 3ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Τανγκ Σου Ντο, στην Αγγλία. Ο μαθητής του δάσκαλου Μεταξά, Τάσος Σαχαρίδης κατέκτησε την πρώτη θέση στα βαρέα βάρη, σε ηλικία μόλις 16 ετών ! Τον Ιούνιο του 1988 έγινε στο Ολυμπιακό Στάδιο επίδειξη των ομάδων Ελλάδας και Ιταλίας και το 1989 έγινε Πανελλήνιο Σεμινάριο στο κλειστό γήπεδο της Γλυφάδας από τον Μάστερ Λι Κουν Χουά.

Η 21η Οκτωβρίου 1989 θα είναι μια μέρα που θα τη θυμούνται για πάντα τα μέλη του Τανγκ Σου Ντο στην Ελλάδα, αφού ύστερα από 18 ολόκληρα χρόνια, επίσημα, ο τεχνικός και διοικητικός έλεγχος του Τανγκ Σου Ντο για την Ελλάδα, περιήλθε σε Ελληνικά χέρια. Δημιουργήθηκε μια νέα Ομοσπονδία, η International Tang Soo Do Federation - Moo Duk Kwan (ITSDF-MDK) Ελλάδος, με πρόεδρο τον κο Ακριβό Τσολάκη (και έπειτα τον κο Σωτήρη Αντωνιάδη) και τεχνικό διευθυντή τον Μάστερ Τάσο Μεταξά (4 Νταν τότε). Η νέα ομοσπονδία ήταν αποτέλεσμα των πολύχρονων κλυδωνισμών στην Ελληνική οικογένεια του Τανγκ Σου Ντο και της άνισης πολλές φορές, απάνθρωπης μεταχείρισης, που έθιγε ακόμα και την προσωπικότητα των μαθητών, από ανθρώπους που υποτίθεται ότι ήρθαν στην Ελλάδα για να διαδώσουν το πνεύμα της πολεμικής τέχνης και που δυστυχώς απέτυχαν παταγωδώς να καταλάβουν, έστω και στοιχειωδώς τον χαρακτήρα του φιλόξενου και φιλότιμου Έλληνα. Παράλληλα με τη διακήρυξη της έναρξης της Ομοσπονδίας, πραγματοποιήθηκαν εξετάσεις για μαύρες ζώνες καθώς και επιδείξεις. Η διεθνής Ομοσπονδία έχει έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο και πρόεδρο τον Γραν Μάστερ Λι Κανγκ Ουκ, 9 Νταν (Grand Master Lee Kang Uk).

Το 1991, η νεοσύστατη Ελληνική Ομοσπονδία έστειλε την αντιπροσωπευτική ομάδα της στο 4ο Διεθνές Πρωτάθλημα, στο Γουότφορντ της Αγγλίας, όπου κατέλαβε την 1η θέση στην ομαδική επίδειξη και 3η θέση στον ομαδικό αγώνα. Ο Κώστας Μεταξάς σε ηλικία 18 ετών, κατέλαβε την 2η θέση στον ατομικό ελεύθερο αγώνα (βαρέα βάρη) και την 2η θέση στις ατομικές φόρμες. Στις 31 Ιανουαρίου 1993 πραγματοποιήθηκε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της Ομοσπονδίας. Στις 28 Νοεμβρίου 1993 η Ελληνική Ομοσπονδία ITSD-MDK, προσφάτως αναγνωρισμένη από τη γ.Γ.Α. και μέλος της Ε.Ο.Ε.Κ. («Ελληνική Ομοσπονδία Ερασιτεχνικού Καράτε»), διοργάνωσε το 5ο Διεθνές Πρωτάθλημα στο κλειστό γυμναστήριο της Γλυφάδας, με συμμετοχή των ομάδων της Μεγάλης Βρετανίας, των Η.Π.Α., της Γερμανίας, και της Μαλαισίας. Η ομάδα μας κατέκτησε την 2η θέση στους ομαδικούς αγώνες. Η Κατερίνα Μεταξά κατέλαβε την 1η θέση στον ατομικό αγώνα και την 2η θέση στις ατομικές φόρμες. Το 1994 η Ομοσπονδία διοργάνωσε το 1ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα «Φιλίας». Το 1995 διοργανώθηκε το 2ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα «Φιλίας», και η Ελληνική αποστολή συμμετείχε στο 6ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη φιλαδέλφεια των Η.Π.Α., παίρνοντας την 1η θέση στην ομαδική επίδειξη. Ο Κώστας Μεταξάς συμμετέχοντας στην επίλεκτη ομάδα του Γκραν Μάστερ κατέλαβε την 3η θέση στον ελεύθερο αγώνα και την 3η θέση στις φόρμες. Η Κατερίνα Μεταξά κατέλαβε την 2η φόρμα στις ατομικές φόρμες. Το 1996 διοργανώθηκε το 3ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα «Φιλίας» της Ομοσπονδίας. Το 1997 συμμετείχαμε στο 7ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, στη μαλαισία όπου και πήραμε την 1η θέση στην ομαδική επίδειξη. Το 1999 η Ελληνική αντιπροσωπευτική ομάδα λαμβάνει μέρος στο 8ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, στην Αγγλία όπου και «σαρώνει». Κατακτά την 1η θέση στην ομαδική επίδειξη, 1η θέση στις ομαδικές φόρμες και 3η θέση στους ομαδικούς αγώνες. Η Κατερίνα Μεταξά κατακτά την 1η θέση στις ατομικές φόρμες και την 2η θέση στον ατομικό αγώνα. Το 2001 η Ελληνική Ομάδα συμμετείχε στο 9ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας, όπου και κατέλαβε την 2η θέση συνολικά με 27 μετάλλια, με 2η θέση στις ομαδικές φόρμες και 3η θέση στους ομαδικούς αγώνες. Οι επιτυχίες επαναλήφθηκαν το 2003 στο 10ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Μαλαισία ενώ, το 2005 η Ελληνική αποστολή στο 11ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, στο Γουότφορντ της Αγγλίας, «σάρωσε», αφού με 7 πρωτοεμφανιζόμενους αθλητές από τις σχολές της Νέας Σμύρνης και της Λιβαδειάς κατέκτησε 21 μετάλλια, με αποκορύφωμα την 2η θέση στις ομαδικές φόρμες.

Σε όλα τα παραπάνω Παγκόσμια Πρωταθλήματα, επικεφαλής ήταν ο Μάστερ Τάσος Μεταξάς (7 Νταν σήμερα) ο οποίος ήταν και επικεφαλής της σχολής Νέας Σμύρνης στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα. Οι μαθητές της σχολής του Μάστερ Μεταξά αποτελούσαν και την πλειοψηφία στη σύνθεση της εκάστοτε Εθνικής αντιπροσωπευτικής ομάδος. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τους διακριθέντες σε διεθνή και Πανελλήνια Πρωταθλήματα : Κώστα και Κατερίνα Μεταξά, Τάσο Σαχαρίδη, Μανόλη, Δημήτρη και Αθηνά Κουνελάκη, Πέτρα Τσιομπανίδου, Γιώργο Τριανταφυλλίδη, Νίκο Κοφτερό, Παναγιώτη Μπαλωμένο, Λάμπρο Μαυροειδάκο, Χριστόφορο Χριστοδούλου, Χρήστο Μιχαλόπουλο, Όλγα Αγγελοπούλου, Αντώνη Πάλλα, Κατερίνα Καλάβρια, Σάκη Σπίνο, Φώτη Πετρόπουλο, Διονύση Λαγουνάρη, Δέσποινα Σπυριάδου, κ.α.

Η Ελληνική Ομοσπονδία (Ελληνική Ένωση Τανγκ Σου Ντο - Μου Ντου Κουάν), έχει πρόεδρο και αρχιεκπαιδευτή τον Μάστερ Αναστάσιο Μεταξά. Σκοπός της ομοσπονδίας είναι η διάδοση του Τανγκ Σου Ντο ανά την Ελλάδα, η καλλιέργεια σωστών αθλητών και ατόμων στην κοινωνία, καθώς και η συγκέντρωση όλων των σχολών Τανγκ Σου Ντο υπό τη σκέψη της. Ως πρόσφατη επιτυχία της Ομοσπονδίας θεωρείται η διεκδίκηση και ανάθεση από την Παγκόσμια Ομοσπονδία του 12ου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος που θα διεξαχθεί τον Οκτώβριο του 2007 στην Λιβαδειά.

Ως κύριες δραστηριότητες της Ομοσπονδίας είναι οι εξής :

· Εξετάσεις : Διεξάγονται 2 φορές το χρόνο στις σχολές της Ομοσπονδίας

· Σεμινάρια : Διεξάγονται τουλάχιστον σε ετήσια βάση από τον τεχνικό σύμβουλο και τους βοηθούς του με στόχο την εισαγωγή νέων τεχνικών. Η παρακολούθησή τους είναι υποχρεωτική για όλους τους μαθητές ανεξαρτήτως ζώνης (βαθμού)

· Αγώνες : Μία φορά το έτος διεξάγεται Πανελλήνιο Πρωτάθλημα όλων των κατηγοριών τόσο στον ελεύθερο αγώνα όσο και στις φόρμες, με συμμετοχή όλων των σχολών. Σκοπός των αγώνων είναι η συνάντηση των μαθητών όλων των σχολών και η ανταλλαγή εμπειριών. Επίσης αντιπροσωπευτική ομάδα των επιτυχόντων συμμετέχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξάγεται κάθε 2 χρόνια

· Εξάσκηση στη φύση (ή στο «βουνό» ή Mountain training) : Διεξάγεται μία ή δύο φορές το χρόνο σε παραθαλάσσιο ή ορεινό χώρο με στόχο το πλησίασμα του μαθητή στη φύση και την εκμάθηση στοιχείων που δεν δύναται να διδαχθούν στο χώρο της σχολής

· Ενημερωτικά φυλλάδια και βιβλία : Περιλαμβάνουν τα νέα της Ομοσπονδίας και του Τανγκ Σου Ντο γενικότερα

· Προβολή ταινιών : αφορούν θέματα διδασκαλίας αλλά και γενικά πολεμικών τεχνών

Οι Μαχητικές Τέχνες στην Ελλάδα

ΟΙ ΜΑΧΗΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η Ελλάδα πριν από χιλιάδες χρόνια καλλιέργησε μαχητικά αθλήματα ή «αθλήματα επαφής». Ας μη λησμονούμε πως η Πυγμαχία, η Πάλη και το Παγκράτιο ήταν διαδεδομένα αθλήματα, με έντονη παρουσία στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μάλιστα, εμφανίζονταν το τελευταίο απόγευμα του Ολυμπιακού προγράμματος αφού ήταν ιδιαίτερα αγαπητά στο κοινό. Και τα 3 αθλήματα ήταν βάρβαρα, βίαια σε διαφορετικό βαθμό. Υπήρχαν λιγοστοί κανόνες, δεν υπήρχε περιορισμός χρόνου ούτε αγωνιστικός χώρος. Επίσης, δεν υπήρχαν κατηγορίες βάρους, έτσι ο υψηλός ανταγωνισμός περιοριζόταν στους σωματώδεις, μυώδεις και σκληροτράχηλους αθλητές.

Ο αντικειμενικός σκοπός στην Πάλη ήταν η επιτυχία τριών πτώσεων (επαφή γονάτου με το έδαφος). Το δάγκωμα απαγορευόταν. Η Πυγμαχία ήταν πραγματικά πολύ σκληρό σπορ. Δερμάτινες ζώνες δένονταν γύρω από τα χέρια και τους καρπούς, αφήνοντας τα δάχτυλα ελεύθερα. Τα χτυπήματα επιτρέπονταν τόσο με τη γροθιά όσο και με ανοιχτό χέρι. Οι αγωνιζόμενοι μονομαχούσαν χωρίς διάλειμμα, έως ότου κάποιος έβγαινε εκτός μάχης (νοκ άουτ) σηκώνοντας το δεξί τους χέρι ως σημάδι ήττας. Ήταν αδιανόητο για τους πυγμάχους να δίνουν τα χέρια πριν ή μετά το παιχνίδι. Το Παγκράτιο ή «Πάμμαχον» (δηλ. όλες οι μάχες) μπορεί να περιγραφεί ως ένας συνδυασμός πάλης και τζούντο, με λίγη πυγμαχία. Οι αγωνιζόμενοι γρονθοκοπούσαν, χαστούκιζαν, κλωτσούσαν, πάλευαν, ακόμη και δάγκωναν.

Όταν η αρχαία Ελληνική κοινωνία ήρθε αντιμέτωπη με την ανάγκη εξάσκησης ενός ποσοστού της νεολαίας σε στρατιωτικές ικανότητες, και τη διατήρηση της μαχητικής τους ικανότητας μετά την αρχική εκπαίδευση, το «Γυμνάσιο» έγινε απαραίτητο συστατικό των περισσότερων πόλεων. Ήταν το αρχαίο ίδρυμα, ένα σύμπλεγμα κτιρίων και ανοικτών χώρων σχεδιασμένων για την εκπλήρωση διαφόρων λειτουργιών. Έτσι, η πάλη, η πυγμαχία και το παγκράτιο θεωρήθηκαν ως ιδανικοί τρόποι προετοιμασίας των νεαρών αντρών για μάχη σώμα με σώμα. Άλλωστε, το Γυμνάσιο διατηρούσε χώρους προπόνησης με όργανα όπως σάκους πυγμαχίας.

Πέρα όμως από τη φυσική εξάσκηση, το Γυμνάσιο ήταν χώρος συγκέντρωσης φιλοσοφικής σκέψης. Αρκετοί φιλόσοφοι και ρήτορες δίδασκαν στα Γυμνάσια με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μέσα σε αυτά ινστιτούτα υψηλής εκπαίδευσης, με πιο γνωστά την «Ακαδημία», και το «Λύκειο». Επιπλέον είχε θέση και για τη θρησκεία (λατρεία θεών). Άρα το Γυμνάσιο αποτελούσε κέντρο εξάσκησης «μυαλού και σώματος» (βλέπε Τανγκ Σου Ντο).
Μπορούμε να θεωρήσουμε τα παραπάνω αθλήματα ως «Μαχητικές Τέχνες» αφού σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν και σε πραγματικές συγκρούσεις, αλλά δεν μπορούμε να τα κατατάξουμε ως «Πολεμικές Τέχνες», τουλάχιστον με τη στενή έννοια του όρου που υφίσταται σήμερα.

Ο όρος «Πολεμική Τέχνη», όπως αναφέρεται παγκοσμίως στα σύγχρονα λεξικά, υποδηλώνει μία από τις πολυάριθμες άοπλες τέχνες αυτοάμυνας της Ανατολής, η οποία συχνά εξασκείται ως άθλημα (σπορ). Η πραγματική έννοια του όρου εμπεριέχει όμως και άλλα στοιχεία πλην της αυτοάμυνας, όπως η πνευματική εξάσκηση και η πειθαρχία.

Οι σύγχρονοι Έλληνες αγάπησαν -πιθανότατα λόγω του Μεσογειακού τους ταμπεραμέντου και του έμφυτου μαχητικού τους πνεύματος, κληρονομιά από την αρχαιότητα- τις πολεμικές τέχνες της Ανατολής, από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής στη χώρα μας τη δεκαετία του 70, με αποκορύφωμα τη δεκαετία του 80, όπου πραγματικά οι πολεμικές τέχνες ήκμασαν.

Σύγχρονη ιστορία του Tang Soo Do

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΑΝΓΚ ΣΟΥ ΝΤΟ

Ο άνθρωπος που ανέπτυξε το Tang Soo Do - Moo Duk Kwan («Τανγκ Σου Ντο - Μου Ντου Κουάν»), ο Γραν Μάστερ Χουάν Κι (Grand Master Hwang Kee), είχε στην ηλικία των 22 ετών μάθει τις Κορεάτικες Πολεμικές Τέχνες «Τάι Κιον» και «Σου Μπακ Ντο». Το 1936 ταξίδεψε στη βόρεια Κίνα, όπου και συνάντησε ένα είδος Κινεζικής πολεμικής τέχνης, τη μέθοδο των «Τανγκ» (Tang). Από το 1936 έως το 1945 συνδύασε το Σου Μπακ Ντο με τη μέθοδο των Τανγκ, και ανέπτυξε αυτό που αργότερα έγινε γνωστό σαν Τανγκ Σου Ντο (πολεμική τέχνη) - Μου Ντου Κουάν (ακαδημία) (Tang Soo Do - Moo Duk Kwan). Το όνομα της πολεμικής τέχνης αποτελείται από 3 λέξεις, «Τανγκ» από την ομώνυμη Κινέζικη δυναστεία, «Σου» που σημαίνει ανοικτό χέρι, και «Ντο» που σημαίνει δρόμος ή τρόπος ή τέχνη. Αντίστοιχα το όνομα της ακαδημίας αποτελείται και αυτό από 3 λέξεις, όπου «Μου» σημαίνει δε θέλω τη μάχη, «Ντου» σημαίνει πνευματική εξάσκηση, και τέλος «Κουάν» σημαίνει χώρος εκπαίδευσης ή σχολή.

Το Τανγκ Σου Ντο είναι ένα σύνθετο στυλ, αποτελούμενο από 60% τεχνικές Σου Μπακ Ντο, 30% βορειο-κινεζικές και 30% νοτιο-κινεζικές τεχνικές. Οι τεχνικές λακτισμάτων, στις οποίες το Τανγκ Σου Ντο είναι ασυναγώνιστο, βασίζονται στο Σου Μπακ Ντο.

Το «Τανγκ Σου Ντο - Μου Ντου Κουάν» δεν είναι σπορ. Παρότι δεν είναι κυρίως ανταγωνιστικό όπως άλλα συστήματα (π.χ. Τάε Κβον Ντο), έχει σπουδαίες μαχητικές εφαρμογές. Είναι μία κλασική πολεμική τέχνη, η οποία έχει ως σκοπό την ανάπτυξη κάθε πλευράς του ανθρώπου, έτσι ώστε να δημιουργήσει μια ώριμη προσωπικότητα με πλήρη έλεγχο της διανόησης, του σώματος, των συναισθημάτων και του πνεύματος. Αυτός ο πλήρης έλεγχος βοηθάει στη δημιουργία ενός ατόμου απαλλαγμένου από εσωτερικές διαμάχες, που μπορεί να αντιμετωπίσει τον έξω κόσμο με έναν ώριμο, έξυπνο, θαρραλέο και ενάρετο τρόπο.

Η προέλευση του Tang Soo Do

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΤΑΝΓΚ ΣΟΥ ΝΤΟ

Η ακριβής προέλευση του Τανγκ Σου Ντο, όπως και γενικά κάθε πολεμικής τέχνης, είναι ασαφής αν και υπάρχουν αρκετές ιστορικές θεωρίες. Εντούτοις, η πιο αξιόπιστη και παραδοσιακή άποψη είναι ότι οι πολεμικές τέχνες (ή η «μάχη με άδεια χέρια») δεν προήλθαν από μια συγκεκριμένη χώρα, αλλά από όλα τα σημεία της υδρογείου, αφού ήταν αναγκαίες στους πρωτόγονους ανθρώπους. Γεγονός είναι όμως, ότι αναπτύχθηκαν συστηματικά στην περιοχή της Ασίας. Οι πολεμικές τέχνες της Ανατολής τυλίγονται σε ένα πέπλο μυστηρίου. Κάθε χώρα (Κορέα, Ιαπωνία, Κίνα κ.λ.π.) δείχνει να έχει αναπτύξει τις δικές της μαχητικές ικανότητες, και με τη δοκιμή και το λάθος, τους έδωσε τελειότητα.

Η Κορέα έχει μία μεγάλη ιστορία πολιτισμού. Όπως όλοι οι αρχαίοι πολιτισμοί, ενεπλάκη περιοδικά σε στρατιωτικές συγκρούσεις. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία μίας παράδοσης πολεμικών τεχνών που φτάνει ως τις μέρες μας (βλέπε «Τανγκ Σου Ντο», «Τάε Κβον Ντο», «Χαπκίντο»).

Κατά τη διάρκεια του 4ου μ.Χ. αιώνα, περιπλανώμενοι μοναχοί από την Κίνα, εισήγαγαν τον Βουδισμό στην Κορέα. Μερικοί από αυτούς κατείχαν πολεμικές τέχνες, αναγκαίες για την προσωπική τους ασφάλεια. Υπάρχουν αξιόπιστα αρχεία που αποδεικνύουν ότι δίδασκαν τις πολεμικές τέχνες που γνώριζαν σε αδύναμους ανθρώπους.

Την εποχή εκείνη η Κορέα ήταν χωρισμένη σε 3 βασίλεια (χάρτης) : των «Κογκούριο» (Koguryo / 37 π.Χ.-668 μ.Χ.), των «Πακτσέ» (Paekche / 18 π.Χ.-600 μ.Χ.), και των «Σίλλα» (Silla / 57 π.Χ. -936 μ.Χ.). Οι Κογκούριο ήθελαν να επιβληθούν στα άλλα δύο βασίλεια και ήδη είχαν υποχρεώσει τους Πακτσέ να μεταφέρουν την πρωτεύουσά τους νοτιότερα. Το βασίλειο των Σίλλα καταλάμβανε το νοτιοανατολικό μέρος της Κορεατικής χερσονήσου. Ήταν γνωστό για τη στρατιωτική του ικανότητα και για τη νεαρή τάξη πολεμιστών, τους «Χουά Ρανγκ» (Hwa Rang).

Αυτοί, εκπαιδεύονταν σε μια σχολή ανώτερης διαλεκτικής σκέψης και πρακτικής εξάσκησης των πολεμικών τεχνών όπου φοιτούσαν οι αριστοκράτες. Για την ένταξη του ενδιαφερόμενου σε αυτήν τη στρατιωτική αλλά και εκπαιδευτική οργάνωση, συναπαραίτητη προϋπόθεση ήταν οι δύσκολες δοκιμασίες και εξετάσεις, καθώς και οι διακρίσεις σε διάφορους αγώνες (πάλη, τοξοβολία κ.α.) Οι άνδρες αυτοί δεν έδιναν μόνο έμφαση στην άσκηση του σώματος, αλλά και στην καλλιέργεια του πνεύματος. Είχαν τις εξής 5 βασικές αρχές : 1) Πίστη στην πατρίδα, 2) Υπακοή στους γονείς, 3) Εμπιστοσύνη στους φίλους, 4) Μη υποχώρηση στη μάχη, και 5) Μη αφαίρεση της ζωής δίχως λόγο. Επίσης, πίστευαν στα ακόλουθα 9 ιδανικά : 1) Ανθρωπιά, 2) Εμπιστοσύνη, 3) Ευγένεια, 4) Γνώση, 5) Κουράγιο, 6) Πίστη, 7) Τιμή, 8) Σοφία, 9) Σωστή συμπεριφορά. Η εκπαίδευση στη σχολή «Χουά Ρανγκ» ήταν ιδιαίτερα σκληρή και επίπονη (χειμερινό κολύμπι, τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων, αναβάσεις σε ψηλά βουνά κ.α.). Ήταν όλοι τους πολύ καλοί ιππείς, τοξότες και άριστοι γνώστες της πολεμικής τέχνης «Σου Μπακ Κι» (Soo Bahk Ki). Σαν αποτέλεσμα της δημιουργίας της σχολής, είχαμε όχι μόνο μεγάλους πολεμιστές και ανθρώπους αλλά και την πρόοδο όλης της χερσονήσου της Κορέας με την καθιέρωση της δυναστείας των Σίλλα.

Στο ξεκίνημα της δυναστείας των Γι (Yi) (1390-1907 μ.Χ.) εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο σχετικό με τις πολεμικές τέχνες, το «Εθνικό Εγχειρίδιο Πολεμικών Τεχνών» (Moo Yei Do Bo Tong Ji), και ο όρος «Σου Μπακ Ντο» (Soo Bahk Do) έγινε ευρέως γνωστός. Κατά τη διάρκεια της κατοχής της Κορέας από την Ιαπωνία (1907-1945 μ.Χ.) η πρακτική των τοπικών πολεμικών τεχνικών απαγορεύθηκε, για ευνόητους λόγους. Επίσης, μετά το 1942 οι Ιάπωνες αφού εισήγαγαν πρώτα το «Τζούντο», προσπάθησαν και κατάφεραν να εισαγάγουν στην Κορέα και το «Καράτε», το «Αϊκίντο», και άλλες δικές τους πολεμικές τέχνες. Η απαγόρευση εξάσκησης των Κορεάτικων πολεμικών τεχνών ώθησε πολλούς δασκάλους (Masters) του Κορεάτικου Σου Μπακ Ντο να ξενιτευτούν.

Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και την απελευθέρωση της Κορέας από τις συμμαχικές δυνάμεις, οι Κορεατικές πολεμικές τέχνες άρχισαν να ανασυγκροτούνται. Λειτούργησαν έτσι αρκετές Ακαδημίες ή «Κουάν» (Kwan), μερικές από τις πιο σημαντικές είναι οι ακόλουθες :
· Μου Ντου Κουάν (Moo Duk Kwan)

· Τζι Ντο Κουάν (Ji Do Kwan)

· Τσανγκ Μου Κουάν (Chang Moo Kwan)

· Τσουνγκ Μοο (Chung Moo Kwan)

· Σουνγκ Μου Κουάν (Song Mu Kwan)

· Ο Ντο Κουάν (Oh Do Kwan)